Wat een moeilijke tijd is het toch voor iedereen. De berichten van gisterenavond 19.00 uur brengen weer veel onrust met zich mee. Toen ik al wat hoorde over de regels, zat ik met een schrijfmaatje bij Boekmans in Dordrecht. Mijn gevoelens schoten die middag alle kanten op. Het virus is er en we mogen dat zeker serieus nemen, het bestaat echt. Daarnaast is angst ook een grote boosdoener. Help, wat vind ik er nu allemaal zelf van?
Overleven
Op dit moment zijn er mensen die op de overleefstand staan. Er zijn mensen zonder baan, er zijn bedrijven failliet, er komt meer agressie. Dat zijn maar een paar voorbeelden, op dit moment. In welk moment zitten we in 2021? Als ik mezelf die vraag stel dan merk ik dat ik daar niet over na wil denken.
Wat is belangrijk?
Ik heb afleiding nodig om uit die nieuwsberichten te stappen, ik wil het allemaal niet horen. Ik wil leven, genieten, lachen, werken, voelen. Toch valt dat niet mee. Ik denk direct aan mijn prachtige bedrijf SeeZen. Hoelang mag ik nog massages geven en mensen coachen? Wanneer zal het bedrijf weer moeten sluiten? Ik denk aan mijn bedrijf Laura's Dance. Wanneer mogen we niet meer met elkaar dansen om even een andere wereld binnen te stappen, namelijk de wereld van ontspanning? Help, moet ik daar nu echt mee bezig zijn? Nee! Ik wil dat niet want dan straal ik niet meer. Ik wil mensen energie geven en een lach op hun gezicht toveren. Om dat te kunnen wil ik mijn positieve energie behouden. Toch weet ik dat als je er ziek van wordt, die positiviteit in zorgen omgezet gaan worden.
Boek
6 november 2020 komt mijn boek uit: LAURA'S DANSKOFFERS. Het is nog maar de vraag of ik dit kan vieren. Hoe dan ook, die datum staat en die ga ik echt niet verzetten. Dan maar een feestje in mijn eigen woonkamer, voor mezelf. Mijn prachtige plan om met mijn bedrijven te sparen voor alle kosten die een boek met zich meebrengt, is mislukt. Hoe simpel ik alles ook houd, zijn er genoeg kosten. Ik heb medelijden met schrijvers die enkel dit beroep uitoefenen om er van te leven. Ik begrijp hoe gezinnen, die ieder dubbeltje moeten omdraaien, weer denken hoe ze het voor elkaar moeten krijgen. Nu zit ik in diezelfde situatie voor mijn boek, nooit gedacht om voor zulke grote uitdagingen te komen staan. Hoe blij mag ik zijn als ik honderd boeken gaan verkopen! Een vriendin verwacht meer verkoop, maar ik ben al blij met vijftig verkochte exemplaren. Denk klein, is mij altijd geleerd. Mijn boek is een feit, ook zonder verkoop.
Tweede boek
Indien er weer een moment komt dat ik mijn beide bedrijven moet sluiten, dan denk ik nu al aan nieuwe doelen, anders word ik gek. Meer dan accepteren dat het gaat zoals het gaat, kan ik niet. Ik ga dan maar aan mijn tweede boek beginnen. Ik bruis van energie en fantasie, al mijn ideeën heb ik al. Ik weet ook wel dat ik geen geld meer heb om dat boek uit te brengen. Maar hoe leuk is het om dat boek klaar te hebben liggen voor de toekomst. Ik ben een harde werkster dus waar ik ook terecht kom in mijn leven, geld voor een tweede boek gaat er ooit komen.
Schuldgevoel
Soms voel ik me wel schuldig, ik denk aan een boek terwijl de hele wereld op zijn kop staat. Toch weet ik ook dat het geen zin heeft om je dagelijks bezig te houden met dingen in het leven waar je toch niets aan kunt doen. Wel hoop ik voor de toekomst dat ik mensen kan helpen die zelfs geen eten kunnen betalen, en dan zou ik dat binnen Nederland willen organiseren. Mijn eigen land helpen is dan toch iets dat voor mij erg belangrijk is. Het zijn allemaal toekomstdromen, welke ervan uit gaan komen weet ik niet. Maar voorlopig droom ik eerst over mijn eerste boek.
Trots
Mijn schrijfmaatje vroeg me gisteren: 'Ben je al trots op je boek?' Ik dacht: goede vraag van je! Deze vraag was raak. Trots, tja, wat is dat precies? Ik ken dat gevoel niet heel erg. Moet dat wel of klopt dat niet? Ik kan het antwoord niet vinden. Ik had haar gevraagd nog even naar mijn boek te kijken gisteren, ze moest lachen toen ze het zag. Het waren niet een paar vraagjes en op alles wist ik het antwoord nog. Ik realiseer me totaal nog niet wat voor groei ik heb doorgemaakt. Ik heb het wel gedurfd, ik heb het wel gedaan en ook afgemaakt. Is dat dan niet iets waar ik al trots op mag zijn? Ik weet het niet, we zullen zien in november hoe het echt voelt.
Koala-gevoel
Tijdens mijn schrijfproces ben ik erg in de fantasie terecht gekomen betreft mijn gevoelens. Zo ga je lezen over het Koala-gevoel. Tja, zitten we allemaal in dit gevoel op dit moment? Dan moet je toch eerst weten wat ik hiermee wil zeggen. Voor mij is het heel duidelijk. Toch weet ik dat er nu mensen gaan nadenken over dit woord, het is in ieder geval een 'Laura' woord en deze woorden staan er genoeg in mijn boek. Ben je nieuwsgierig? Klik dan gelijk op bovenstaande link om het boek te bestellen. Over een maand heb jij het boek in je handen! En dat is wel degelijk een zekerheid.
Reactie schrijven
Astrid (dinsdag, 29 september 2020 14:02)
Je mag zo enorm trots zijn op alles wat je hebt bereikt. En op hoe je mensen raakt.
Monique (dinsdag, 29 september 2020 17:31)
Nou ik ben die vriendin die zegt dat het er wel meer worden hoor! Ik voel dat gewoon. En is het niet gelijk dit jaar dan toch zeker volgend jaar. Maar mocht ik het alsnog mis hebben dan blijf ik hoe dan ook super trots op jou en ben ik blij dat ik je heb kunnen helpen in je proces. En ik weet zeker dat je na de eerste reacties op je boek wel trots zult moeten zijn want bij jou is zien altijd geloven ��